W czwartym numerze kwartalnika ”Save&Invest: Polityka akcyzowa Ministerstwa Finansów czy Komisji Europejskiej? Wspólnotowe i krajowe regulacje podatku akcyzowego” staraliśmy się udzielić odpowiedzi na pytania jak silnie kształt polityki akcyzowej uzależniony jest od regulacji unijnych, jakie cele aksjologiczne realizujemy w niej niezależnie oraz kto jest ich autorem: jeszcze Minister Finansów czy już Komisja Europejska. Wskazujemy, iż rozszerzaniu dominium UE wciąż towarzyszą istotne rozbieżności w zakresie opodatkowania poszczególnych wyrobów, będące skutkiem mniej lub bardziej celowych działań polskiego rządu.

W momencie wejścia Polski do UE stosunek wpływów z akcyzy do wpływów z VAT wynosił ok 50%, jednakże już piętnaście lat później w 2019 roku dochody z akcyzy stanowiły zaledwie 40% dochodów z VAT. Dysproporcja pomiędzy dwoma podatkami konsumpcyjnymi rośnie, a luka w akcyzie jest dzisiaj tak duża, jak w 2016 w VAT. Najważniejszym problemem jest brak zmian i usprawnień w konstrukcji podatku akcyzowego – prawo się starzeje, a prawo podatkowe w szczególności.

Ponieważ wpływy z podatku akcyzowego zasilają budżet państwa, Polska powinna dbać o prowadzenie racjonalnej polityki akcyzowej. W przypadku części wyrobów akcyzowych, zróżnicowanie stawek prowadzi do luki akcyzowej – uszczuplenia wpływów podatkowych w sposób analogiczny do luki vatowskiej.

W prezentacji raportu, na zaproszenie organizatora,  Dominika Tarczyńskiego, posła do Parlamentu Europejskiego wzięli udział:

Szymon Witkowski i Kamil Ratajczyk, autorzy raportu #L4G

prof. dr hab. Witold Modzelewski, Prezes Instytutu Studiów Podatkowych

Piotr Uściński, Komisja Finansów Publicznych, poseł na Sejm RP

dr Konrad Hennig, Dyrektor Programowy Forum Prawo dla Rozwoju

Raport został przygotowany na zlecenie Europejskich Konserwatystów i Reformatorów.